jangan jemput sedih itu untuk singgah
Tidurlah sayang, jangan jemput sedih itu untuk singgah.
Ada sesuatu dalam jiwa yang buat aku tak lena. Tak tenang hati ini. Hai, nama aku ***. Aku suka malas-malas. Aku suka benda last minit. Seolah-olah aku juara dalam last minit. Padahal pada akhir cerita aku yang sengsara.
Selepas ni, mungkin aku perlu lebih berhati-hati. Bukan apa, cuma tak semua orang mampu jadi kawan kita. Tak semua orang ikhlas dengan kita.
Orang-orang suka gunakan aku. Sebab aku baik? Bukan tapi sebab aku bodoh. Aku lebih suka perkataan bodoh tu dari perkataan lurus. Sebab memang aku bodoh.
Selepas ni, aku kena jadi kedekut. Aku tak boleh nak belanja orang macam aku ni orang kaya. Sebab orang takkan tiba-tiba bagi derma kat aku pun kalau aku habis duit. Kalau aku habis duit, aku tak makan la. Aku puasa la. Aku makan apa yang ada la. Aku diet la.
Selepas ni, aku tak boleh anggap orang sebagai kawan. Mereka hanya singgah. Bukan nak tolong aku ukir senyum pada wajah yang beku. Kadang, mereka datang sebab mereka tahu kau banyak gunanya. Mereka suka guna-guna kan orang bodoh, macam kau.
Selepas ni, jangan ajar diri bertangguh. Nanti jadi gila. Macam sekarang. Aku tak tahu apa yang ada dalam minda sendiri. Aku tulis. Sebab aku tak boleh luah dekat orang. Aku nak menangis. Tapi hati aku sedang beku. Aku nak meraung. Tapi risau, orang ingat aku betul-betul gila.
Kenapa ada suka buat diri aku nampak bodoh? Kenapa aku tak boleh nampak hebat? Aku nak jadi cool. Aku nak nampak matang. Tapi orang assume aku bisu. Tapi aku nak nampak high class. Bercakap bila perlu. Mungkin kena usaha lagi. Communication ni susah.
Orang-orang tak hormat aku. Suka marah aku. Dia ingat aku bodoh. Dia buat aku nampak bodoh. Atau memang aku bodoh. Sedangkan aku hanya tanya. Apa lagi yang aku perlu buat untuk orang hormat aku.
Aku respect orang. Aku cakap baik dengan orang. Padahal aku boleh maki. Aku boleh caci. Tapi aku simpan. Bila aku maki. Aku maki dalam hati. Tapi hati aku marah aku. Sebab aku tak bersabar. Sebab aku lupa segala kebaikan orang kerana satu kesalahan dia. Tapi bukan satu, dah banyak kali.
Aku baik jika berkawan. Aku suka tolong orang. Walaupun aku rasa terpaksa. Walaupun aku memaksa diri aku sendiri. Sebab aku lagi tak sanggup tengok orang susah. Bila aku sendiri tolak permintaan dia untuk tolong dia.
Tapi aku baik sangat. Tolong orang. Sampai orang ambik kesempatan atas aku. Sampai orang lupa budi aku. Aku tak minta budi aku dibalas. Cuma biarlah budi aku dikenang.
Aku benci orang yang suka salahkan orang. Sedangkan dia di mana? Saat semua benda masih terabur? Dah macam bodoh. Mengarah orang tapi diri sendiri hanya melihat. Tidak bertindak.
Ya Allah. Malam ini, aku sedih. Malam ini, aku hampir gila. Sebab group assignment yang aku buat last minit. Ini assignment terakhir sebelum sem ini berakhir.
Ya Allah. Lepas ni aku akan buat assignment awal-awal. Aku takkan biar orang pijak aku dah.
Ya Allah. Aku tak nak jadi se innocent ini.
13 Julai 2024.
Fikiran aku celaru.
Ulasan
Catat Ulasan